Trainingsvrij opvoeden: waarom mijn begeleiding ‘anders’ is

Over controle loslaten, luisteren naar gedrag en vertrouwen op verbinding
We groeien op met het idee dat een hond moet luisteren. Dat gehoorzaamheid de sleutel is tot een goede relatie. En dat we als baasje vooral duidelijk moeten zijn: commando’s, voertjes, structuur.
Maar wat als die aanpak… tekortschiet?
Wat als gedrag geen ‘probleem’ is, maar een signaal?
Wat als je hond niet ongehoorzaam is, maar overprikkeld?
Wat als hij je niet negeert, maar zich afsluit uit zelfbescherming?

Terug naar de basis: wat heeft een hond echt nodig?

In mijn praktijk spreek ik vaak mensen die alles hebben geprobeerd. Cursussen, gedragstherapeuten, trainingsschema’s… En toch blijft hun hond angstig, druk of moeilijk ‘in de hand te houden’.
Dat herkende ik maar al te goed.
Toen mijn hond Mandy bij mij kwam wonen, een gevoelige Golden Retriever van 2,5 jaar, liep ik tegen precies die dingen aan. Ze was bang voor vuurwerk, snel gespannen, overgevoelig voor prikkels. Elke ‘oplossing’ maakte het erger. De training gaf haar geen houvast – ze sloot zich steeds meer af.
En ik voelde: dit klopt niet.
Ze had geen schema nodig. Ze had míj nodig. Mijn rust. Mijn vertrouwen. Mijn bereidheid om haar echt te leren zien.

Waarom trainen vaak het verkeerde aanspreekt

Veel traditionele opvoedmethodes zijn gericht op het aanleren van gewenst gedrag. Zit. Blijf. Kom. Geen trekken aan de lijn. Geen opspringen. Prima — als je alleen kijkt naar gedrag.
Maar honden zijn méér dan gedrag.
Achter dat opspringen zit misschien stress. Achter dat trekken schuilt onrust. Achter dat ‘ongehoorzaam zijn’ zit soms een overprikkeld zenuwstelsel of simpelweg onbegrip.
En dan werkt een beloning of correctie niet.
Dan werkt begrip.
Dan werkt rust.
Dan werkt keuzevrijheid en een veilige band waarin de hond zichzelf durft te zijn.

Achter dat opspringen zit misschien stress. Achter dat trekken schuilt onrust. Achter dat ‘ongehoorzaam zijn’ zit soms een overprikkeld zenuwstelsel of simpelweg onbegrip.
En dan werkt een beloning of correctie niet.
Dan werkt begrip.
Dan werkt rust.
Dan werkt keuzevrijheid en een veilige band waarin de hond zichzelf durft te zijn.

Mijn kantelpunt: van trainen naar vertrouwen

Mijn visie veranderde toen ik de boeken en opleidingen van Turid Rugaas ontdekte. Haar uitleg over stresssignalen en kalmerende communicatie was zó anders dan alles wat ik eerder had geleerd. Later verdiepte ik me in ortho causale voeding en trainingsvrij opvoeden via Petra Driesen. En ineens viel alles samen: gedrag, voeding, immuunsysteem, brein, emoties – het vormt één geheel. Een hond is geen robot die je moet ‘programmeren’, maar een wezen met behoeften, emoties en een eigen beleving van de wereld.

Wat is trainingsvrij opvoeden dan wél?

Voor mij betekent het:

• Je verplaatsen in zijn belevingswereld
• Luisteren naar wat je hond laat zien
• Samenwerken i.p.v. controleren
• Geen standaardmethodes, maar maatwerk
• Geen dwang of correcties, maar relatie en veiligheid

Je hoeft gedrag niet te ‘fixen’. Je mag gaan ontdekken wat je hond je probeert te vertellen.

Herken je dit?

• Je zoekt een andere benadering, met meer respect en verbinding.
• Je hond is snel overprikkeld en/of angstig.
• Je hebt meerdere trainingen gevolgd, maar niets lijkt jouw hond te helpen.
• Je wilt je hond beter leren begrijpen, maar je weet niet waar je moet beginnen.

Dan is trainingsvrij opvoeden zeker óók voor jou en jouw hond geschikt.

Tot slot

Ik weet hoe frustrerend het is als je hond ‘moeilijk gedrag’ laat zien. Maar ik weet ook hoeveel er verandert als je met een andere blik naar je hond leert kijken. Niet als probleemgedrag – maar als een uitnodiging om samen te groeien.

Wil je je hier verder in verdiepen?
Beluister dan zeker de podcast Trainingsvrij opvoeden van honden van Petra Driesen.

Wil je weten hoe ik werk?

Lees dan meer over mijn aanpak op de pagina [mijn aanbod →]
Neem contact met me op als je jouw verhaal met me wilt delen.